எப்படி மறப்பேன்..!!

நீயும் நிலவும் ஒன்று!
நிலவில் நீர் இல்லை
உன்னுள் ஈரம் இல்லை…
உண்மை இல்லை…!

தாலாட்டும் கனவுகளை
தந்துவிட்ட காதலியே...! (?)
பிரிவுத் துயரம் நீக்க..

இறந்துபோகும் வேளையிலும்
மறந்து போகாக் காதலியே...!
“இப்படிபட்ட துரோகத்தை
நீயா....செய்தாய்...?

ஓரு நாள் உனைப் பார்க்காவிடில்
ஓலமிடும் என் நெஞ்சில்
உதிப்பதெல்லாம் உன் நினைவுகள்தானடி....

உனக்காக எல்லாவற்றையும் இழந்தேன்...
நீ என்னையும் இழப்பாய்
என்பது தெரியாமல்!

புதிய உறவுகளின் பிடியில் நின்று
விலகிக் கொள்ளக் நினைக்கிறாயே...!
தனிமையின் அவஸ்தைகளை
தணிப்பதே உன் நினைவுகள் தானடி...

நான் உயிரோடு இருப்பது
எல்லோருக்கும் தெரியும்!.
ஆனால்… என் உயிர் உன்னோடு இருப்பது
யாருக்குத் தெரியும்?!

உன் விழிகள் பார்த்தால் மொழிகள் தடுமாறும்
என்னையா........? வெறுத்துப் பேசச் சொல்கிறாய்..!
மழை போல நீ... எப்போதாவதுதான் வருகிறாய்!
நிலம் போல் நான்... எப்போதும் காத்திருக்கிறேன்!

மறுத்துப் பேசவே .. மனம் கேட்கவில்லையடி..
மயிலே…!நானெப்படி உனை மறப்பேன்...?
சொன்னால் புரியவில்லை
அனுபவித்தால்தான் தெரிகிறது
காதல் தோல்வியின் வலி!

மலையின் எல்லை அடிவாரத்தில்...
கடலின் எல்லை கடற்கரையில்...
காதலின் எல்லை கல்லறையில்...!

துயிலும் பொழுதும் தூக்கத்தில் அணைக்கும்
உன் காதல் நினைவுகளையா...?
தூக்கி எறியச் சொன்னாய்..!

உன் காலடிச் சுவடுபட்ட மண்ணை சேகரித்து
வைக்கிறேன், அதனால் மட்டுமே
என் கல்லறைச் சுவரை எழுப்பட்டும்…
உன் விழிகளில் தொடங்கிய என் காதல்
உன் பாதங்களிலேயே முடியட்டும்.